De Veluwe – 1748
Naast het verhaal van de natuur heeft de Veluwe ook altijd het verhaal van het verleden.
Naast het verhaal van de natuur heeft de Veluwe ook altijd het verhaal van het verleden.
Bomen die oorspronkelijk in ons land voorkomen noemen we ‘inheems’. En bomen die uit andere gebieden van de wereld komen, maar hier wel groeien heten ‘exoot’.
Natuurorganisaties streven er naar zo veel mogelijk bos met inheemse bomen te hebben en de exoten te ontmoedigen.
Een plaat van 1 meter 80 breed waarop in detail de spijsvertering is afgebeeld. Eet smakelijk! Wie wil dat nou ophangen?
Op de foto zie je zomaar een behandelkamer, in dit geval van een neuro-logopedist. Systeemplafond, klokje, niks bijzonders.
Voor ons is dit een speciale foto. Want deze neuro-logopedist heeft de fraaie schoolplaat die daar hangt bij ons gekocht. Omdat deze plaat (“Kopf und Kehle”, 1955) precies, gedetailleerd en kleurrijk laat zien waar deze professional elke dag mee werkt. En wij zijn trots dat we daar een klein beetje aan mogen bijdragen.
Voor een aardrijkskundelesmethode van Henri Zondervan ‘Europa in woord en beeld’ reisde Johan Gabriëlse Europa door voor het maken van schilderijen van landschappen. Zo leerden kinderen voor de Tweede Wereldoorlog op school niet alleen hun topografie met bekende plaatsen en streken, maar kregen ze er door schoolplaten ook beeld bij.
Ik zie de laatste tijd discussies ontstaan over het feit dat – met name vervuilende – bedrijven flink in het onderwijs investeren of onderzoeken sponsoren. Al wat ouder is de discussie of bedrijven zich mogen bemoeien met lesmateriaal. Is dat niet een soort verkapte reclame? Of worden de tere kinderzieltjes niet te veel beïnvloed als iemand in een gastles voor eigen parochie aan het preken is?
Arie kocht deze plaat van ons en vertelde erbij: Ik ben visserman op de Noordzee en ik hang deze plaat op de nettenzolder als decoratie. Dat noem ik nou een gevalletje ‘de juiste plaat op de juiste plek’.
Verhalen vertellen is één van de basisingrediënten van Buitenluchtig. Nu het seizoen voor natuurwandelingen zo goed als voorbij is, leggen we de focus iets meer op onze webwinkel vol met schoolplaten en kaarten. En ook daar zijn mooie, soms grote, soms heel kleine verhalen te vertellen.
De decembermaand komt er aan. Ik merk dat goed in de verkoop van schoolplaten. Sommigen worden als kado gekocht, maar vele ook voor eigen ‘gebruik’. Steeds vaker vraag ik naar de interesse in een specifieke schoolplaat. De plaat en zijn verhaal, zeg maar.
Zou hardlopen de sport zijn die de natuur het minst belast?
Het is heerlijk in de natuur. En het is nog gezond ook. Maar wat de natuur (en jij) écht nodig heeft, is een goed verhaal.
In deel drie van de blogs ‘Terug naar de natuur’ ontmoet Daphne een boom. Eentje met een bijzondere naam….
In de blog Terug naar de natuur kon je lezen over Matthijs’ vriendschap met Berk Bert. In deze blog lees je het vervolg, namelijk van de Daphne’s vriendschap met Sjakie.
Vriendschap sluiten met een Berk… zweverig?
Lees snel verder!
Duurzame(re) schrijverij, is dat iets voor mij?
Een blog over hoe vakanties door je handen glippen en of het ook anders kan? (spoiler: ja!)
Over jaarlijks terugkerende hysterische toestanden, bingokaarten en het afvinken van rookmachines en hoge uithalen.
Een verslag van een speurtocht. Naar buiten!
Back to basic met z’n allen; de natuur als mensentrekkend festival
Over het ritme van de seizoenen en je een beetje verzetten tegen de lente?
Kijk, ruik, voel, luister en word buitenluchtig.
Gemak dient de mens, en een beetje in contact staan met je gevoel óok. Mijmeren over koffiebekers en kleding.
Een app terug sturen: “Effe druk met andere dingen’. Oftewel een “nu even niet”. En dat dat goed is om te doen en het ook voelt alsof er een hand om je hart grijpt en knijpt. Auw.
Lekker speurneuzen in de geschiedenis van de omgeving Rozendaal
Een sollicitatiebrief als beschermengel.
De ongevraagde doch niet onwelkome sabbatical die in juni in ging komt tot z’n einde. Volgende week start ik met een nieuwe baan en het einde van een periode maakt me reflectief. Bracht het me wat ik verwachtte? Of wat ik op z’n minst wilde? Ja. En Nee.
” Wanneer ik op mezelf ben aangewezen, het liefst ver weg in een bos met in de wijde omtrek geen mens te zien, lijkt het alsof ik een klein beetje lucht erbij krijg.”
We denken beiden: ik vind het allemaal wel best. En: zeg jij het maar. Genoeg creatieve ideeën, en soms zelfs méér dan genoeg en voldoende om in te verzuipen.
Maar kiezen: ho maar.
Wat wil dat nou zeggen, dat je jezelf als ‘druk’ typeert?
Disbalans is een gegeven. En de natuur biedt veel tips en trucs in hoe je om kan gaan met deze continue verandering. Een bespiegeling aan de hand van de film The Biggest Little Farm.
“Al peddelend realiseerde ik me pas geleden dat het eigelijk net het gewone leven is. Je hebt je duidelijk eigen plan (van A naar B en dat X keer) en dan komen de ongevraagde obstakels: andere mensen, verschillende ritmes, overige externe omstandigheden. En je bent vervolgens drukker daarmee te dealen, dan met je eigen schema. GROM.”
Over de bucketlistparadox: de bucketlist wordt langer en jij wordt ouder en hebt minder tijd om alles nog te doen. Oh jee.
Leven met de natuur is dus ook leven met regen. Van verzet naar het waarderen van je zintuigen.
Het lijkt vooraf allemaal prachtig zo’n luwte, en achteraf zal het dat heus blijken te zijn. Maar er middenin is het ook vooral met de snufferd tegen jezelf, je eigen gedrag en je patronen aanlopen.
Liefde voor de natuur geef je door. Voor Formule 1 ook, hoe tegenstrijdig dat ook lijkt.
Verhalen, aandacht, mensen, zorg. Het is een rode draad in mijn levenspuzzel, en zeker in deze afgelopen week. En dan wil dus het geval dat je twee boeken treft, én een ontmoeting hebt, die je in een richting wijzen.