Dat je op je vrije dag wordt gebeld (en niet opneemt). En vervolgens een appje krijgt: “ben je thuis?”. En dat je weet dat het iemand is voor wie je er wilt zijn. Die er ook zo vaak voor jou was en nog steeds is. En dat diegene je even nodig heeft. En dat je toch terug stuurt: “effe druk met andere dingen’. Oftewel een “nu even niet”. En dat dat goed is om te doen en het ook voelt alsof er een hand om je hart grijpt en knijpt. Auw.
Druk met andere dingen, wat is dat dan wel? Nou… met jezelf overeind houden. Omdat je voelt dat het wankel is. Je gemoed, je energie, je rek. En aangezien ik een fervent voorstander ben van het concept ‘eigen zuurstof eerst’, weet ik dat ik het soms zelf moet toepassen. Zorgen dat je zelf overeind blijft. Niet alleen omdat dat praktisch is (liggend kan je zo weinig), maar ook zodát je er juist dan weer voor anderen kan zijn.
De laatste maanden vroeg mijn omgeving nogal wat van me. Een nieuwe baan, een veranderende privésituatie, toegroeien naar verhuizen en diverse mensen in mijn omgeving met problemen. En ik wil er op alle fronten zijn.
Poeh hee! *insert Tommie-uit-Sesamstraat-stem.
Het is even zoveel dat ik soms onder wil duiken en het niet mee wil krijgen. Een pauzeknop om in te drukken bestaat niet. En dan moet je dus echt je eigen zuurstof eerst gaan organiseren. Onderduiken. Niet opnemen als er wordt gebeld. En aangeven dat je (te) druk bent.
Met jezelf. Om er dan weer voor anderen te zijn. Met meer rust, energie en humor dan je nu voelt. Geven als je over hebt, leerde ik onlangs.
Even niks meer te geven. Dus ik ga proberen de knijpende hand om m’n hart (die heet ook wel schuldgevoel) losser te maken, en de doorstroming weer open te gooien. Zodat er binnenkort weer wat te geven valt.
#Brb
Geef een reactie