Grabbelton
We denken beiden: ik vind het allemaal wel best. En: zeg jij het maar. Genoeg creatieve ideeën, en soms zelfs méér dan genoeg en voldoende om in te verzuipen.
Maar kiezen: ho maar.
We denken beiden: ik vind het allemaal wel best. En: zeg jij het maar. Genoeg creatieve ideeën, en soms zelfs méér dan genoeg en voldoende om in te verzuipen.
Maar kiezen: ho maar.
Wat wil dat nou zeggen, dat je jezelf als ‘druk’ typeert?
Disbalans is een gegeven. En de natuur biedt veel tips en trucs in hoe je om kan gaan met deze continue verandering. Een bespiegeling aan de hand van de film The Biggest Little Farm.
“Al peddelend realiseerde ik me pas geleden dat het eigelijk net het gewone leven is. Je hebt je duidelijk eigen plan (van A naar B en dat X keer) en dan komen de ongevraagde obstakels: andere mensen, verschillende ritmes, overige externe omstandigheden. En je bent vervolgens drukker daarmee te dealen, dan met je eigen schema. GROM.”
Over de bucketlistparadox: de bucketlist wordt langer en jij wordt ouder en hebt minder tijd om alles nog te doen. Oh jee.
Leven met de natuur is dus ook leven met regen. Van verzet naar het waarderen van je zintuigen.
Het lijkt vooraf allemaal prachtig zo’n luwte, en achteraf zal het dat heus blijken te zijn. Maar er middenin is het ook vooral met de snufferd tegen jezelf, je eigen gedrag en je patronen aanlopen.
Liefde voor de natuur geef je door. Voor Formule 1 ook, hoe tegenstrijdig dat ook lijkt.
Verhalen, aandacht, mensen, zorg. Het is een rode draad in mijn levenspuzzel, en zeker in deze afgelopen week. En dan wil dus het geval dat je twee boeken treft, én een ontmoeting hebt, die je in een richting wijzen.