Klusgedoe
Ik snauwde “hou erover op, want anders word ik sacherijnig!”. Terwijl ik feitelijk dus al sacherijnig was, want anders had ik niet gesnauwd. Wat gebeurde hier? Een reconstructie.
Trots worden
De ongevraagde doch niet onwelkome sabbatical die in juni in ging komt tot z’n einde. Volgende week start ik met een nieuwe baan en het einde van een periode maakt me reflectief. Bracht het me wat ik verwachtte? Of wat ik op z’n minst wilde? Ja. En Nee.
Grabbelton
We denken beiden: ik vind het allemaal wel best. En: zeg jij het maar. Genoeg creatieve ideeën, en soms zelfs méér dan genoeg en voldoende om in te verzuipen.
Maar kiezen: ho maar.
Van balans naar balans
Disbalans is een gegeven. En de natuur biedt veel tips en trucs in hoe je om kan gaan met deze continue verandering. Een bespiegeling aan de hand van de film The Biggest Little Farm.
Slalommen
“Al peddelend realiseerde ik me pas geleden dat het eigelijk net het gewone leven is. Je hebt je duidelijk eigen plan (van A naar B en dat X keer) en dan komen de ongevraagde obstakels: andere mensen, verschillende ritmes, overige externe omstandigheden. En je bent vervolgens drukker daarmee te dealen, dan met je eigen schema. GROM.”
Rusten is ook trainen
Het lijkt vooraf allemaal prachtig zo’n luwte, en achteraf zal het dat heus blijken te zijn. Maar er middenin is het ook vooral met de snufferd tegen jezelf, je eigen gedrag en je patronen aanlopen.
Iedereen is een verhaal
Verhalen, aandacht, mensen, zorg. Het is een rode draad in mijn levenspuzzel, en zeker in deze afgelopen week. En dan wil dus het geval dat je twee boeken treft, én een ontmoeting hebt, die je in een richting wijzen.