Om niet te vergeten wie ik zelf ook alweer ben, heb ik af en toe enorm behoefte aan met mezelf zijn. Mijn lief (M, de andere helft van Buitenluchtig) snapt dit gelukkig als geen ander. Sterker nog, hij heeft dat ook. Dat maakt dus dat je – zoals het een leuke relatie betaamt – af en toe ruimte laat voor de ander om alleen te zijn. Sterker nog; dat je organiseert dát de ander daadwerkelijk tijd voor zichzelf in de planning opneemt. Dat resulteerde in een door M geplande ‘me-time-dag’ voor mij. Het werd me nog net niet verplicht. Om precies te zijn was die dag vandaag.
“Vroeger” had ik dit soort dagen nogal eens. Genoeg te doen, niks dat echt moet en zo’n dag ontvouwt zich als vanzelf. Zulke dagen heb ik nooit meer (tenzij ze gepland worden dus). Een baan, gezin, eigen bedrijf, huishouden en proberen voldoende beweging te krijgen souperen zo ongeveer elk uurtje op. De uurtjes die overblijven zijn leeg qua energie en zin, wegens de drukte van de andere uren. En zo moet je dus bewust dagdelen leeg plannen om letterlijk niks te hebben.
Hoe ziet dat niks er dan uit? Nou feitelijk is het niet niks natuurlijk. Met een beetje pech weet je van gekkigheid niet wat allemaal te doen en ben je nog te druk. Niet helemaal het idee….. Maar vandaag resulteerde het in een dag die zich ouderwets ontvouwde in een kabbelend geheel van activiteiten. Douchen zonder haast, naar de stad fietsen, koffie met iets lekkers en een tijdschrift nuttigen in een eetcafé en een tentoonstelling in het museum bezoeken.
Die tentoonstelling gaat ook nog eens over de relatie tussen mens en de natuur, dus dat is een lekker Buitenluchtig thema, zullen we maar zeggen. Zonder te spoileren; ik verwachtte vooral foto’s, maar werd ook getrakteerd op (vogel)geluid, digitale animaties en filmmateriaal van een nogal tof doch surrealistisch karakter. Al met al een tentoonstelling waar mijn hoofd nogal van vol liep én leeg raakte tegelijkertijd. Helemaal heerlijk en absoluut een aanrader.
Verder dwarrelde ik nog wat door de stad, bezocht uitgebreid een boekhandel, was weer eens te laat met een lunch regelen (ik leer het ook nooit) en rommelde naar huis om daar met mezelf nog wat aan te klooien.
Heerlijk om dat allemaal helemaal in m’n eigen ritme te doen. Geen rekening te hoeven houden met de wensen van een ander en geen verantwoordelijkheid te voelen voor de dreumesdochter.
En tegelijk sta ik dan dus bij een tentoonstelling te bedenken: “dit had M ook moeten zien!” en koop ik bij de boekhandel cadeautjes voor de man en de dochter. Missie me-time mislukt? Nee, dat niet. Ik kocht namelijk ook een cadeau voor mezelf (zie foto hieronder – I LOVE Engelstalige tijdschriften) en deze dag voelde als een vakantie op zich. Een break van het normale. Ontspannend en energiegevend tegelijk. Missie geslaagd!
Zo. Nu even een datum prikken waarop M tijd voor zichzelf heeft. Hij heeft een tentoonstelling te bezoeken. 😉
Meer van dit? Dat kan!
