Zou hardlopen de sport zijn die de natuur het minst belast?
Ik ben hardloper geworden tegen wil en dank. Ik was 35 jaar oud en benauwd. Uit een longfunctietest bij de huisarts bleek dat ik een longleeftijd van 64 had. De diagnose astma werd gesteld. Naast mijn dagelijkse pufjes was bewegen belangrijk voor mij. En dat was er al even niet meer van gekomen. Ik had een fulltime baan en mijn vierde kind zou binnenkort worden geboren. Waar haalde ik de tijd vandaan om te gaan sporten? Ik koos voor de goedkoopste en meest flexibele sport: hardlopen.
Na een moeizame start ging mijn conditie flink vooruit (en mijn buikje achteruit). Ik kreeg er lol in en begon zelfs wedstrijdjes te lopen. Twee jaar na mijn eerste longfunctietest kwam ik weer op controle. De longleeftijd was gezakt naar 54. Ik las ook steeds vaker dat hardlopen de levensverwachting verlaagt.
Hoewel ik op asfalt beter een vast tempo kan aanhouden en snelheid kan trainen, geeft hardlopen in de natuur meer plezier. Naar mate ik langere afstanden aankon, werden deze loopjes steeds vaker een ontdekkingstocht naar nieuwe paadjes, gebieden en routes. Niet zelden verdwaalde ik om kilometers later pas weer op bekend terrein uit te komen. Als ik in de natuur loop hoef ik niet op het verkeer te letten. Wel op boomwortels. Mijn zintuigen gaan open. Ik luister naar de vogels en het ruisen van de bomen. Ik speur naar wild. Voor wild spotten is hardlopen ideaal. Zo lang je blijft doorlopen en niet plotseling stopt als je herten ziet, blijven ze keurig staan en vertrouwen ze op hun schutkleur. Er werkt weinig beter, als je je zorgen wilt vergeten en een mentale oppepper nodig hebt.
Wij hardlopers hebben in principe geen fietspad nodig zoals fietsers en wielrenners. Voor ons hoeven er geen speciale singletrails aangelegd te worden, zoals voor mountainbikers. Wij lopen op wat er al ligt aan paden, zowel verhard als onverhard. En wat me daarnaast opvalt onder het hardlopersvolk, speciaal onder de trailrunners: het heeft vaak het beste voor met de omgeving, de natuur. Uitzonderingen daargelaten is de teneur: Laat niets achter dan alleen je voetstappen.
Meer blogs van Matthijs lezen? Klik vooral eens hier.
Geef een reactie