…….one receives far more than he seeks.
De Amerikaanse natuurbeschermer John Muir sprak uit wat steeds meer mensen ervaren. Wie vindt het nou niet fijn om vrije tijd door te brengen in het bos, aan het strand, lekker buiten? Die plezierige ervaring is de eerste stap in een breed gedragen natuurbescherming. En sinds ik met Buitenluchtig natuurwandelingen organiseer, merk ik dat dat wel eens mijn missie zou kunnen zijn.
Op mijn LinkedIn-profiel post ik regelmatig berichten waarin duidelijk wordt dat bewegen in de natuur niet alleen prettig, maar ook heel gezond voor je is. Ik zie dat als een win-win-situatie. Het is gezond, dus we moeten er zuinig op zijn. Dit is voor mij – na plezier- de tweede stap richting natuurbescherming.
Met mijn natuurwandelingen probeer ik een derde (grote) stap te maken door gebruik te maken van storytelling. We leven in een tijd van informatie-overload. Er zijn zoveel zaken die onze aandacht vragen. Door tijdens mijn wandelingen korte verhalen te vertellen, komt de boodschap beter aan. Zo toont een onderzoek van Claremont University aan dat storytelling een groter gebied van het brein activeert, waardoor informatie beter en langer onthouden wordt. Maar welk verhaal heeft de natuur te vertellen dan?
Afgelopen weekend nam ik mijn gasten mee naar een gebied waar ik de afgelopen jaren ‘struikelde’ over de wilde zwijnen. En nu, geen enkel zwijn, zelfs niet eens een pootafdruk in het zand, geen zwijnendrol, niks. Daar begon het verhaal. Over hoe een ‘slecht’ voorjaar voor minder eikels en beukennootjes zorgde, precies datgene wat zwijnen nodig hebben om reserves op te bouwen voor de winter. Over dat zwijnen best tegen kou kunnen, maar dat kou en regen zoals in de afgelopen winter, voor verzwakte zwijnen erg pittig zijn. En -onvermijdelijk- over de wolf, die op de Veluwe voor 90% wild zwijn op het menu heeft. We stonden midden in een wolventerritorium. We vonden een klein stukje zwijn, in een wolvendrol.
Of alle zwijnen door honger of een wolvenkill gestorven zijn of naar een plek met meer voedsel getrokken zijn; ik weet het niet. Maar ik weet wel dat het koesteren van de natuur begint bij het luisteren naar het verhaal dat elk dier, elke boom, elk gebied te vertellen heeft.
