Ssstt… zachtjes tikken vingers op het toetsenbord. Ritme van de productiviteit. Sssttt…
Er werd eventjes niet gepraat, overlegd, gekletst aan de werkplekken die onze kantoortuin rijk is.
Alleen uit de hoek van het secretariaat kwamen wat op verbaal lijkende geluiden vandaan. Ik luister naar het zachte getik van vingers op toetsen. Hier wordt gewerkt, geschreven..
Wordt alles wat geschreven wordt ook gelezen? En hoeveel ogen zien gemiddeld het stuk dat ik produceer? Hoeveel lees ik zelf? Hoe zou de verhouding zijn tussen geschreven en gelezen? En is dat de moeite waard?
Dit zijn de vragen die door mijn hoofd schieten. Het zal toch wel zinvolle tekst zijn, dat hier geproduceerd wordt? Want anders is het zonde van de inspanning. En zouden mijn collega’s eigenlijk heel iets anders moeten doen om maximale impact te behalen. Want daar gaan we voor. Toch?
En ook: ik kan nog niet 10% lezen van wat er aan teksten langskomt. Allemaal interessant, maar veel te veel, te lang. Geldt dat niet voor bijna iedereen? Want wie heeft er nou nog tijd om een paar uur per dag te lezen?
Als liefhebber van beelden (in plaats van tekst, ik weet nu weer waarom…) heb ik me gelijk wat voorgenomen onder het zachte tikgeluid: in het schetsen van mijn boodschap ga ik nóg meer gebruik maken van beeld.
Geef een reactie