In de blog Terug naar de natuur gaf Matthijs de lezer een uitdaging: sluit eens vriendschap met een boom. En omdat ik de beroerdste niet ben, schreef ik een vervolgblog die daarop inhaakte met nóg een uitdaging. Namelijk om contact te maken met de dieren die je op je pad tegenkomt.
Een ander inspireren tot een schrijfsel is één ding, maar de ander een beetje uitdagen en prikkelen om in alle veiligheid buiten de eigen comfortzone te gaan is iets anders.
Leuke relatie hebben jullie, hoor ik je denken. Nou, dat klopt! Maar daarover misschien in een andere blog meer :). Terug naar de bomen.
Vanmiddag ging ik met Matthijs zijn uitdaging en een paar sneeën oud brood voor de herten op pad. Ik heb zo’n drietal vaste wandelrondjes; kort, middel en lang. Telkens eenzelfde rondje lopen vind ik namelijk fijn. Het maakt dat mijn hersenen niet bezig hoeven te zijn met een route, en laat ruimte over voor alles wat verder aandacht vraagt. Alle drie deze rondjes zijn letterlijk bezaaid met bomen. Je zou er keuzestress van krijgen, als je een speciale wilt vinden. Een boom die er in het bijzonder uit sprong, had ik nog niet ervaren en dat wilde ik weleens meemaken. Dus met deze intentie ging ik van huis, om mijn middellange ronde te doen. Brood gedeponeerd bij een paar dankbare herten, me vermaakt met een ontmoeting met twee teckels en m’n hersencapaciteit afgevuld met de dingen des levens van dit moment.
Bijna op de helft van dit rondje liep ik -de intentie al lang en breed op de achtergrond geparkeerd- met m’n ogen op het pad gericht te mijmeren. En ineens werd mijn blik naar voren en omhoog getrokken. Daar stond tussen een legioen andere bomen één boom die eruit sprong, alsof deze net een beetje meer straalde dan de rest. (Ja, klinkt zweverig, juk, ik weet het, maar het was wel echt zo). En zo werd de onder de arm meegenomen intentie ineens echt: daar was ‘mijn’ boom! Al jaren er onoplettend wekelijks langsgelopen, en ineens kijk je anders en zie je daadwerkelijk meer.
Het is een beuk, en als je goed kijkt zie je dat hij een beetje uit het lood hangt, al word hij door flinke wortels stevig op z’n plek gehouden. Hij staat er prachtig bij zo tussen z’n vrienden en heeft een stamdoorsnede waar je in de verste verte je armen niet omheen kan leggen. Ook leent hij zich er uitstekend voor om even tegenaan te leunen en op adem te komen. Ongetwijfeld staat hij er al wat jaren, vermoedelijk tig keer langer dan jij en ik opgeteld bij elkaar leven. Nou, Matthijs, ik heb ‘m gevonden hoor, die ene bijzondere boom. Ik klopte op zijn schors en liep verder. Deze boom ga ik nog vaak zien.
En toen vroeg ik me af: hoe heet mijn boom eigenlijk? Alsof er een soort rad-van-fortuin ging draaien in m’n hoofd borrelde er een naam naar boven. Pjotr. Ja, serieus, Pjotr. Dat verzín je toch niet?! Ik wilde de naam nog even afserveren, maar nee. Het rad besloot Pjotr te draaien, dus Pjotr is het. Daar is mijn boom mooi klaar mee…..
Mensen die mij kennen weten dat ik niet vies ben van van een beetje beeldspraak en symboliek. Ken je mij nog niet? In dat geval: welkom in mijn (blog)wereld!
Dus wat doe je dan bij thuiskomst? Je zoekt de symboliek van een beuk uit. En wat levert Google dan op: de Romeinen zagen hem als geluksbrenger. De beuk symboliseert wijsheid, voorspelling, voorspoed, warmte, geborgenheid, troost, creativiteit en bloei.
Niet te zuinig, zo’n rijtje vermeende eigenschappen toch? Ik klaag in ieder geval niet.
En de naam Pjotr moest ook even aan een rondje Google geloven. De naam is afgeleid van Petrus en betekent ‘rots’, als een symbool van vastheid en betrouwbaarheid. De naam komt niet meer vaak voor; de afgelopen jaren is hij nog zo’n 5 keer per jaar gegeven aan een baby. En aan mijn boom dus.
Een gelukbrengende rots, zomaar op mijn rondje. Als dat niet iets is om naar terug te keren, dan weet ik het ook niet meer.
Oh, voor wie geïnteresseerd is.. zie je de foto bij deze blog? In het midden van de foto, achterin, hangt een boom een beetje naar links. Hij lijkt vanuit deze hoek klein, maar dat is ‘ie dus niet. Maar die boom dus? Dat is nou Pjotr.
Geef een reactie